you NEVMA ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ lyrics | Minore 365

0
OTAN VGAINO STO DROMO NEVMA
Track produced by Dj Rico / Lyrics by Alchimistis & Isorropistis

Recorded, mixed and Mastered at Ricomex studio, Athens.

Οι ΝΕΒΜΑ, με την ευκαιρία του ταξιδιού στη Νέα Υόρκη, και με την καθοδήγηση - βοήθεια του Reckless, παρουσιάζουν την οπτικοποίηση ενός από τα πιο αγαπημένα tracks από το Street Album "NEBMA Αντιλογίας" με τίτλο "Όταν βγαίνω στο δρόμο". Η κλασική 90s αισθητική, τόσο οπτικά όσο και ηχητικά, που στιγμάτισε το group από τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του, είναι εδώ πιο έντονη από ποτέ.Το clip έρχεται ως συνέχεια του "Νύχτα αστεριών", κομμάτι έκπληξη του 2013, αλλά και προπομπός του νέου single που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του 2014.Ευχαριστούμε θερμά όλους τους φίλους μας στη Νέα Υόρκη για την αμέριστη υποστήριξή τους εδώ και πολλά χρόνια, και κυρίως το Θάνο (Reckless) για την υπομονή του και την διάθεση για δουλειά.

Verse 1
Σε μια μπάρα καθισμένος πίνω για να θυμηθώ
Ότι όρθιο με κρατά κι ακόμα αντέχω στον καιρο,
Αν έχω το κουράγιο για το επόμενο ναυάγιο να ξέρεις δεν το βρήκα σε μια εικόνα από Άγιο
Μετάλλιο ανδρείας; Δεν ξέρω πια τι θά ναι 10 φίλοι, μια μάνα, μόνο για αυτους θα μαι,
Μ´ ενα χαμόγελο στα χείλη τι κι ας είναι ματωμένα εγώ δε σβήνω σα καντήλι.
Μαντήλι πια λευκό μου κουνάει η αθωότητα και ότι τα χρόνια μου περάσαν σ´ ωριμότητα μου λένε, ποιότητα ζωής πρέπει να βρώ,
Πόσο κάνει σε Ευρώ στην ουρά για να στηθω;
Ανθίζει εκεί έξω ότι η ανάγκη δε ζητά: ρούχα, χρήματα, γυναίκες με ωραία μυρωδιά.
Απλώνονται χαλιά, πάντα κόκκινα στο χρώμα που φοβάμαι να πατήσω, έχω πόδια μες στη βρώμα...
Ακόμα, μεθύσια με σαμπάνια εγώ σβήνω με ρετσίνα, κι ας με κλείνω στου μυαλού το κομοδίνο,
Αφήνω τα φτερά μου να μαδήσει ο καιρός, από φύση μοναχός κι είναι ο δρόμος φωτεινός.

Chorus
Οταν βγαίνω καθε μέρα στο δρόμο αντικρύζω με τρόμο τα λαθη που χω κάνει σ´ ολη τη ζωή μου, έχω μάθει πως δε φτάνει μόνο η αναπνοή μου.
Όπου θά μαι θυμάμαι και θυμίζω, ποτέ δεν υπνωτίζω, δε θα σωπαίνω, ανασαίνω, δε θα πεθαίνω, δεν κατεβαίνω απ´το τρένο.

Verse 2
Σε μια μπάρα καθισμένος χρόνια 10 συναπτά, έγινα πιο λυπημένος πίνοντας και για μετά. Προβλήματα πολλά, παθήματα γνωστά, μαθήματα άγνωστα και μεγάλωσα.
Κοίτα πως ήρθανε τα πράγματα, ακόμα είμαι εδώ "πολέμιος" της μουσικής και το κοινό μου ανακτώ. Ότι κι αν πεις ο κόσμος ξέρει τι συμβαίνει μην τον έχεις για χαζό, σε ανεβάζει και σε ρίχνει στο κενό.
Εδώ και χρόνια δέχτηκα εξευτελισμό, δεν είπα ούτε μια φορά τα παρατώ. Δεν ήταν εγωισμός ούτε χρηματισμός έχω δικά μου ιδανικά και το γουστάρω το όνειρο.
Με βλέπεις εδώ, εδώ και καιρό, να ζω, μοιάζω δίχως αιδώ, χαμένος μες στο χαμό, γί αυτό τώρα μπορώ ακόμα και μιλώ σε φίλο άπ το παρελθον, το κούτελο μου καθαρό.
Στόχος μου είναι το παρόν μα και το μέλλον των ψυχών που πλέον δήλωσαν : "απών", ενώ υπάρχει ελπίδα. Θυμάσαι τότε που έλεγα ότι θέλεις πυξίδα; Πάντοτε έκανα ξήγα, μου φτάνουν όσα είπα

Chorus (x2)

Δημοσίευση σχολίου