you Μαίρη Χαλκιά | Minore 365

0
«Οταν νιώσεις ότι είσαι στον πάγκο, είναι αναξιοπρεπές να τρέχεις, να παρακαλάς και να ζητάς δουλειές.» Η Μαίρη Χαλκιά, που έγινε γνωστή από την ΤV ως η «χαζοχαρούμενη Ρέα» του θρυλικού σίριαλ «Η γειτονιά μας» -που προβλήθηκε το 1972- τα τελευταία χρόνια ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όμως δεν τη νοιάζει. Απομονωμένη σε μια φιλόξενη γειτονιά στο Δήλεσι της Βοιωτίας, και έχοντας για παρέα τα τέσσερα σκυλάκια της (Σπεράντζα, Ρόνι, Νταίζη και Ρούλη) που μάζεψε από τον δρόμο, αισθάνεται ολοκληρωμένη. Μπορεί να μην έχει παιδιά, αλλά τα ζωάκια, που τους χαρίζει όλη την αγάπη της, καλύπτουν αυτό το κενό.Η μετακόμισή της στην επαρχία δεν ήταν απόφαση της στιγμής. Ξέρει πολύ καλά ότι τα πάντα έχουν ημερομηνία λήξης. Για εκείνη αυτή η στιγμή ήρθε όταν αποφάσισε να κάνει ριζική τομή στη ζωή της και να μετακομίσει μόνιμα στο Δήλεσι. Βέβαια απέχει και γιατί αρνείται να παίξει σε «δευτεροτρίτες» δουλειές. Μιλώντας στην «Espresso της Κυριακής» τονίζει πως υπήρξε κακομαθημένη. Ο λόγος; Πολύ απλά: «Είχα την τύχη να παίξω σε πρωτοκλασάτες δουλειές» δηλώνει χαρακτηριστικά.

-Γίνατε ευρύτερα γνωστή από το σίριαλ «Η γειτονιά μας», όπου παίζατε τη Ρέα, έναν χαζοχαρούμενο τύπο γυναίκας. Πώς σας φαίνεται τώρα η Ρέα;
Δεν έλεγα χαζά πράγματα, αλλά εξυπνάδες! Μερικές, μάλιστα, ήταν πρωτοποριακές για την εποχή. Απλώς παρουσιάζονταν με αφέλεια. Αυτός ο ρόλος με σφράγισε ανεξίτηλα.

-Στη «Γειτονιά» ο αγαπημένος σας ήταν ο Ιωνάθαν, ένας τραγουδιστής-«ψώνιο» που τον υποδυόταν ο Κώστας Καφάσης, ο οποίος περνάει δύσκολες στιγμές με την υγεία του...
Αυτή ήταν η καλύτερη συνεργασία μου. Στον αγαπημένο μου Κώστα Καφάση εύχομαι πάνω απ’ όλα να έχει την υγεία του. Αυτό είναι το πολυτιμότερο αγαθό για κάθε άνθρωπο. Η υγεία είναι όλος μας ο πλούτος [ Η ηθοποιός έχει για παρέα τα τέσσερα σκυλάκια της.] ς.

-Εκείνη την εποχή τα σίριαλ της κρατικής τηλεόρασης, αν και δεν υπήρχαν πολλά τεχνικά μέσα, γίνονταν μεγάλες επιτυχίες...
Ο λόγος είναι ότι επρόκειτο για ένα καινούργιο είδος διασκέδασης. Ηταν ο κινηματογράφος που μπήκε μέσα στα σπίτια μας. Οι συνθήκες ήταν αντίξοες, γιατί έπρεπε να εξασφαλίσουμε μόνοι μας τα ρούχα μας. Υπήρχαν και σοβαρά τεχνικά προβλήματα. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι, ενώ κάναμε γυρίσματα στο στούντιο, δεν υπήρχε ψύξη. Τον χειμώνα δεν είχαμε θέρμανση και ξεπαγιάζαμε.

-Στη δεκαετία του ’80 επιλέξατε να παίξετε σε βιντεοταινίες. Τότε ήταν η χρυσή εποχή τους. Ομως με την πάροδο των χρόνων αυτό το «καλλιτεχνικό προϊόν» αμφισβητήθηκε από πολλούς. Πολλοί από τους ηθοποιούς που συμμετείχαν σε βιντεοταινίες κακοχαρακτηρίστηκαν, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να βρουν δουλειά και να εξαφανιστούν. Εσείς βιώσατε αυτού του είδους την «πληρωμή»;
Οχι, δεν νιώθω ότι «πλήρωσα» το αντίτιμο της συμμετοχής μου σε αυτές τις ταινίες. Εχω γυρίσει είκοσι πέντε βιντεοκασέτες, αλλά δεν με έπληξε αυτή η ιστορία. Αλλωστε, το βεληνεκές μου ήταν περιορισμένο. Δεν ήμουν η σούπερ σταρ που θα έβλεπε την καριέρα της να καταρρέει, αν αποφάσιζε να παίξει σε τέτοιες ταινίες. Απλώς ήμουν μία γνωστή ηθοποιός.

-Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 επιστρέψατε στη μικρή οθόνη. Σας είδαμε στο πλευρό του Γιώργου Κωνσταντίνου στην επιτυχημένη σειρά «Τα 7 κακά της μοίρας μου». Σταδιακά όμως χαθήκατε από το γυαλί. Γιατί συνέβη αυτό;
Γιατί δεν το κυνηγούσα. Μου τηλεφωνούσαν προκειμένου να συμμετάσχω σε κάποιες δουλειές, γιατί εγώ δεν ενδιαφερόμουν. Ηταν ο χαρακτήρας μου τέτοιος. Πάντως, είχα την τύχη να παίξω σε πρωτοκλασάτες δουλειές.

-Η τελευταία τηλεοπτική δουλειά σας ήταν πριν από πέντε χρόνια στο «Κανείς δεν λέει σ’ αγαπώ». Γιατί πήρατε την απόφαση να φύγετε από την Αθήνα;
Δεν ήμουν τόσο πολύ «στα πράγματα». Υποχρεωνόμουν να πηγαίνω σε κάποιες «δευτεροτρίτες» δουλειές, που με στενοχωρούσαν. Αρχισα να δυσανασχετώ και έλεγα μέσα μου: «Μαίρη, κάνε υπομονή για το “ιερό” ένσημο». Σκοπός μου ήταν να συμπληρώσω τα ένσημά μου. Ηθελα να γίνει αυτό για να πάρω τη σύνταξή μου και να αποτραβηχτώ. Θεωρώ πως είναι λιγάκι αναξιοπρεπές, τουλάχιστον όταν νιώσεις ότι είσαι στον πάγκο, να τρέχεις, να παρακαλάς και να ζητάς δουλειά. Η ζωή δεν είναι μόνο ένα καμαρίνι! Κάπως έτσι πήρα την απόφαση να κάνω το εξοχικό μου μόνιμη κατοικία. Δεν το μετάνιωσα ποτέ που ήρθα εδώ. Ζω πάρα πολύ ωραία.

-Πώς κυλούν οι ώρες σας εδώ στην επαρχία;
Ασχολούμαι με πάρα πολλά. Μου έχουν κάνει πρόταση να ασχοληθώ με τα πνευματικά και με τα πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής. Μια ομάδα που αποτελείται από ερασιτέχνες ηθοποιούς και εγώ ανεβάζουμε πολύ ωραία έργα, από επιθεώρηση μέχρι κλασικά θεατρικά. Εγώ δεν βγαίνω στη σκηνή. Μου αρέσει να κάνω θεατρικές προσαρμογές και να σκηνοθετώ. Ασχολούμαι και με άλλα καλλιτεχνικά πράγματα, όπως με τις αγιογραφίες. Αυτή η ενασχόλησή μου με έχει απορροφήσει πάρα πολύ.
Το σκυλί είναι υποκατάστατο του παιδιού

-Ποια είναι η προσωπική σας κατάσταση;
Είμαι «παντρεμένη-χωρισμένη». Ο σύζυγός μου, ο Πάνος Βέγιας, ήταν επίσης ηθοποιός και ο πρώτος μου έρωτας. Ο Πάνος «έφυγε» πρόσφατα, αλλά οι αναμνήσεις δεν ξεθωριάζουν. Τον είχα γνωρίσει στη δραματική σχολή, ερωτευτήκαμε και παντρευτήκαμε. Ηταν πολύ αξιόλογος άνθρωπος.

-Εχετε συγγενείς;
Εχω μόνο ένα ανίψι. Είμαι όμως μέσα στα παιδιά γιατί διδάσκω θέατρο στα σχολεία της περιοχής. Οι παραστάσεις μου έχουν κοινωνικό χαρακτήρα. Δίνω παραστάσεις και στις φυλακές ανηλίκων τ [ι αγιογραφίες (που κοσμούν το σπίτι της) απορροφούν πλέον πολύ χρόνο από την καθημερινότητα της Μαίρης Χαλκιά.] ου Αυλώνα, στα γηροκομεία και σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ολο μου το εικοσιτετράωρο είναι πλήρες!

-Πώς και δεν κάνατε παιδιά;
Ηταν απολύτως συνειδητοποιημένη επιλογή μου.

-Μπορεί όμως ένα σκυλί να καλύψει το κενό ενός παιδιού;
Νομίζω ότι είναι το υποκατάστατο, είτε θέλουμε να το πιστέψουμε είτε όχι. Αλλωστε, ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Δυστυχώς εμείς είμαστε οι κακοί φίλοι των ζώων.

-Τελικά η «χαζοχαρούμενη Ρέα» έχει καμία σχέση με τη σημερινή ώριμη κυρία που είστε σήμερα;
Τότε ήμουν 20 χρόνων και τώρα είμαι 64. Ωρίμασα σιγά σιγά, σταδιακά και όμορφα. Γερνάω όμορφα και γλυκά. Αποκτάς μιαν άλλη σοφία για τη ζωή! Τώρα αισθάνομαι πλήρης. Η ψυχή μου έχει γεμίσει.


Θα ήθελα να συνεργαστώ με τους... «Λάκηδες»

-Βλέπετε τηλεόραση; Πώς την κρίνετε;
Λόγω δουλειάς, έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλον τον κόσμο και μπορώ να πω πως η ελληνική τηλεόραση έχει μεγάλη ποικιλία. Εχει και την εκπαιδευτική και την ενημερωτική, αλλά και την ψυχαγωγική πλευρά. Θεωρώ ότι η ελληνική τηλεόραση είναι καλή. Με τα σίριαλ βέβαια δεν τα έχω και τόσο καλά. Ενδεχομένως επειδή ήμουν της δουλειάς και ξέρω εκ των προτέρων την ατάκα που θα πει ο καθένας. Τώρα βλέπω ότι έχουν μπει σε κάποια άλλα μονοπάτια, κάνουν κάποιες μεταφράσεις όπως είναι ο «Λάκης ο γλυκούλης», που το χαζεύω και το απολαμβάνω σαν ένα παραμυθάκι.

-Παρακολουθείτε άλλα σίριαλ ή εκπομπές;
Επειδή είμαι ταξιδιάρικος τύπος από τη φύση μου, βλέπω και το «Μένουμε Ελλάδα». Παρακολουθώ βέβαια πολύ ειδήσεις και ντοκιμαντέρ.

-Με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Υπάρχουν πολλά ταλέντα, όπως είναι ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο Γιάννης Μπέζος και ο Λάκης Λαζόπουλος. Ο Λάκης είναι γερή πένα και αυτό που κάνει το κάνει με πάθος.

-Εχουμε ακούσει πολλά για τη μοναξιά του καλλιτέχνη. Την έχετε βιώσει;
Εγώ δεν ξέρω τι θα πει μοναξιά. Αλλωστε, πιστεύω ότι είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Θα βίωνα μοναξιά με την κακή έννοια, αν δεν ήταν επιλογή να ζήσω μόνη μου, αν είχα αναγκαστεί να είμαι μόνη. Ομως, δεν έχω νιώσει στιγμή μόνη. Η δική μου μοναξιά είναι εποικοδομητική.

-Αισθάνεστε ότι κάποιοι σας έχουν ξεχάσει;
Οχι, καθόλου. Κρατάω επαφές με συναδέλφους. Μου τηλεφωνούν συχνά αγαπημένοι συνάδελφοι και φίλοι, όπως η Κατερίνα Γιουλάκη, η Ελένη Ανουσάκη, η Δήμητρα Νομικού, ο Βαγγέλης Ζερβόπουλος.

-Σας έχει μείνει κάποιο απωθημένο, είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο;
Το απωθημένο μου είναι η αγάπη. Μόνο αγάπη μπορώ να βγάλω από μέσα μου και να δώσω.


ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΠΙΝΘΟΥΡΑΚΗΣ
Φωτ.: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΛΦΟΜΗΤΣΟΣ


Δημοσίευση σχολίου